aldoke ouders

De ouders van ons Aldoke Vader: Ramses des petits brugeois
Moeder: Si Belle van 't eiland ouburg

Hij had geen geluk ons manneke een overgeërfde bloedziekte werd geconstateerd na uitgebreid bloedonderzoek "Immuno trombocytopenie" een soort leukemie. De bloedplaatjes worden vlugger vernietigd dan aangemaakt.
Op zeker ogenblik had hij nul bloedplaatjes en er waren inwendige bloedingen. Hij werd in
extremis gered. Voor het ogenblik schommelen de bloedplaatjes rond de 170 terwijl een minimum van 200 vereist is.
Dit werd eerder per toeval ontdekt, er waren rode vlekjes aan de binnenkant van de billekes en op het buikje, men dacht eerst aan vergiftiging, maar het uitgebreide
bloedonderzoek bracht de erfelijke bloedziekte aan het licht.
Wij hebben onmiddelijk Abil zijn bloed laten onderzoeken en helaas......Hij had dezelfde bloedziekte geërfd.
Men kon onmiddelijk een behandeling starten bij Abil, zo heeft de ziekte gelukkig nooit zo'n dramatisch wending genomen dan bij Aldo.
Voor het ogenblik is Abil zijn toestand stabiel maar hij zal wel voor de rest van zijn leven medicatie moeten nemen en om de 6 mnd is er een bloedonderzoek nodig om zijn toestand te controleren en zo nodig zijn medicatie aan te passen.
Aldoke heeft minder geluk, zijn bloedplaatjes schommelen en dalen soms tot gevaarlijke, zelfs dodelijke laagten. Zwaardere medicatie is nodig en alle zes weken wordt een bloedonderzoek gedaan en om de zes maanden is één volledig bloedanalyse noodzakelijk.
Veel zorgen en veel kosten, maar we hebben het er voor over om onze rakkers in leven te houden en een zo stabiel en comfortabel leven te geven. Zij zijn zowat de enigste overlevende van al de nakomelingen.
De moeder zou nog leven maar de vader en de oom van onze rakkers zijn al jaren geleden gestorven en op een paar na, hun nakomelingen ook.
En nu wordt zijn vacht dunnetjes en heeft hij kale plekken door de medicatie die hem
anderzijds in leven houd en anderzijds zijn haar laat verliezen. Triestig..........

aldo

Ons Aldoke is ons zorgenkind.
Hij was één jaar oud toen hij bij ons is gekomen.
via de fokker had men ons telefoonnr gekregen.
Men telefoneerde ons met de vraag of we het broertje van Abil wilden overnemen.
Zijn vorige eigenaar had hem zwaar verwaarloosd en de tussenpersoon kon hem niet houden.
De tranen sprongen in mijn ogen toen we hem voor het eerst zagen.
Graatmager, kaalgeschoren, alleen de staart en zijn kuifje op het hoofd had men kunnen redden.
Zo magertjes, hij leek eerder een windhond in plaats van een poedel.
Alles hebben we hem moeten leren.
In de auto moesten we hem dragen, maar eens derin was hij echt rustig.
Trappen kende hij niet. Wandelen???? Leiband ???
Hij was bang van nattigheid, regen, plassen enz...
Zijn eerste eigenaar liet hem buiten leven in een kot, hij had geleerd zichzelf te beschermen.
Hij vermeed alles wat vochtig of nat was. De vacht droogde niet makkelijk en dan had hij het koud.
Het duurde weken voor hij zich veilig en beschermd voelde en begreep niet bang te hoeven zijn.
Als hij nat werd door een onverwachtte regenbui, werd hij flink afgedroogd en het was nooit koud in huis en dan kon hij ook lekker warm op de zetel liggen;
Hij leerde ons vertrouwen, van ons te houden. Het heeft lang geduurd eer zijn staart kwispelde van blijdschap. Omringd door goede zorgen en liefde en genoeg volwaardig voedsel, kwam er toch gewicht aan, zijn vacht groeide weer aan.
Onze kale poedel werd weer een poedel met een dikke wollige vacht.

abil en aldo

onze Abil is wel een goede waker. Te goed misschien. Hij vindt het namelijk nodig ook ons te bewaken.
Als we bij valavond wandelen op meestal rustige weg waar ze al eens kunnen loslopen dan mag er ons geen mens benaderen op minder dan 3 meter, laat staan aanspreken.
Hij wordt steeds aangelijnd wanneer we iemand moeten kruisen uit veiligheid. Poedels zien vrij goed in het donker en we worden altijd verwittigd als iemand in het donker nadert of als er een eenzame visser daar ergens bijna onbeweeglijk staat of zit. Vooral Abil is dan waakzaam. De persoon zou eens de lef kunnen hebben een vriendelijk woordje te zeggen of een stap in onze richting kunnen doen. Als één van ons de andere persoon als eerste aanspreken dan is het goed. Ook overdag is hij minder wantrouwend
In alle geval kunnen ze niet zeggen dat poedels niet waakzaam zijn

Ons Abil houdt ervan dat zijn mensen lachen, en als echte clown lokt hem dat al eens uit. Bvb...Neemt een groot pluche beertje in de mond en staat daar voor onze neus te paraderen. Als we geen aandacht hebben dan neemt hij wel een groter speeltje, schudt dat eens goed en paf voor onze voeten.
"Merken ze nu iets??? ja daar gaat er een aan het lachen met mijn capriolen. Ik schud nog eens mijn speeltje, maak een paar gekke sprongetjes. . werp dat even omhoog en vang het dan weer, spring erop als op een prooi en ik loer bijwijlen naar mijn mensjes en ja..... Hahahaaaaaaa
Mijn mensjes lachen met mijn showke. "

Ah die clowntjes, wat zouden we doen zonder hen, het zou maar saai zijn

modern toilet

Onze jongens werden getoiletteerd bij Mw Sylvana Dhaese van of sylvesters dream
en ter zelfde tijd kregen we ook les hoe we dat toilet het best konden onderhouden.
En Abil poseerde bereidwillig op een sokkel in het park
Hahaaaaaaa fier als een kater, moest je hem daar zien zitten

abil en aldo

kleine Fenji heeft zijn speeltjes allemaal uit gehaald en er de tuin mee rondgecrost.
Al dat speelgoed slingert overal rond in de tuin. Abil helpt altijd de tuin op te ruimen en brengt me de speeltjes één voor één, in ruil voor wat lekkers of knuffels...
Hij begint de woorden te kennen van vele speeltjes, één bal, een beertje. Hij onderscheidt al verschillende namen en brengt ze met plezier terug.
Al spelend kan men poedels veel leren, maar ze willen dat het leuk blijft.

yorkshire

tja zijn foto moet er nog opkomen denk ik, als er foto's genomen worden keert hij de rug naar het fotoapparaat.
Blijven zitten en netjes poseren, vergeet het.
Het is een kleine lawaaimaker die we kregen toen hij drie jaar ?? was. Nou ja zeker weten we het niet, het kon evengoed 5 jaar zijn. Wij hebben geprobeerd zijn opvoeding wat bij te vijlen, maar dat is ons maar gedeeltelijk gelukt.
Wij zijn dol op onze druktemakertje, een terriërke hé!

yorkshire

abil en aldo

Op wedstrijd




onze twee witte rakkers zijn twee broertjes
Ze zijn nu 4 jaar geweest en komen echt goed overeen, men kan zien dat het broertjes zijn.
Slimme clowns die goed hun baasjes kunnen verleiden
Op de hondenschool gedragen ze zich als clowns maar echt goed doet Abil het niet, zijn wantrouwen tegenover de instructeurs kan ik echt niet wegwerken.
Nou ja wij hebben samen veel plezier en dat is ook de bedoeling
En Aldo, rustig op zijn gemak werkt al zijn oefeningen af en goed of minder goed hij laat het niet aan zijn hart komen. Baasje heeft haar pret gehad en ik heb wat lekkers verdiend... Leuk toch!