Onze witte poedels

Onze twee witte koningspoedels zijn nestbroertjes
Met de fokker van de moederhond hebben we nog af en toe, vriendschappelijk contact.
We missen ons Aldoke nog altijd
Abil heeft lang getreurd om zijn nestbroertje.
Maar hij heeft veel vriendjes en het klikt goed tussen hen.

Onze twee broertjes met Davy

Ons Davyke was nog een puppyke

foto Abil en Aldo

twee broertjes

kerstmis Abil, Aldo en Bandietje

Aldo en Abil samen met Fenji bijna één jaar en

ons Bandietje

Poedels en hun gezondheid... Abil en Aldo. Twee nestbroertjes

Wij hadden thuis reeds jarenlang poedels
Kleine dwergjes en middenslagpoedels.
Nooit grote gezondheidsproblemen gehad...
Ze leefden ongeveer van 14 tot 17 jaar.
Echte leuke speelse rakkers, met aangenaam karakter.
Soms wat dominant, maar met consequente opvoeding krijgt men veel liefde,
aandacht en vreugde van deze lieverds
Ze hebben zin voor humor en laten ons veel lachen met hun capriolen. Ze kunnen soms zo verrassend uit de hoek komen.
Zonnetjes in huis.
Zo werden we verknocht aan dit ras...
We wilden ons eens aan grotere poedels wagen.. Koningspoedels zo'n sierlijke honden
en slimme rakkers.
.Maar de gezondheid van onze schatten


Onze eerste poedels Abil een witte koningspoedel en zijn nestbroertje Aldo die we aan één jaar
oud overgenomen hebben.
Via de fokker van moederhond, die onze telefoon nr doorgegeven had, werden we gecontacteerd door vriendelijke mensen, met de vraag of we een witte koningspoedel wilden adopteren van één jaar oud..Nestbroertje van Abil... We waren in de winter 2002/2003 en bitter koud en nat
Hij werd weggehaald bij mensen die voor hem niet konden zorgen..Hij leefde buiten in een hok.Verwaarloosd en zo mager..
De tranen sprongen in onze ogen toen we hem zagen.
We waren direct verliefd en kochten hem af.. Wij kregen de stamboom mee en nog een foto's het nestje
Ze lagen daar zo heerlijk samen in een mandje .
Zo een schattige puppietjes. . .
Wij moesten ons manneke alles leren...Was niet gewoon om mee te wandelen, we leerde hem dat een autoritje ook leuk kan zijn (moesten hem in begin erin dragen). Trappen doen enz..
Was bang van regen en nattigheid, bang zijn voetjes nat te maken enzo...
De lieve schat was het niet gewoon om lekker droog gewreven te worden na een natte wandeling en in een warm huis, comfortabele mand of op de zetel te bekomen en warm en droog te worden.
Ook aan goed eten moest hij wennen, met de hulp en goede raad van DA, kregen we hem langzaam op gewicht.
Samen met zijn nestbroertje Abil waarmee het direct klikte.
Ze werden de beste maatjes.
Ze waren beiden iets ouder dan twee jaar toe het noodlot toesloeg..
Aldo kreeg onderhuidse kleine bloedingen
Een bloedonderzoek bracht aan het licht dat zij een erfelijke bloedziekte hadden. Trombocytopenie..
De bloedplaatjes worden vlugger vernield dan aangemaakt, met verhoogde risico van
interne bloedingen..
Ook Abil was aangetast door de ziekte, het zat in de bloedlijn...
Abil is de enigste overlevende van een nest van drie.. De sterkste waarschijnlijk.
En dan werd hij ook altijd goed verzorgd en gevoed, en groeide op in de beste omstandigheden... Dat zal ook wel helpen zeker..
Maar we moeten dat wel in de gaten houden (jaarlijkse bloed controle)
en heel zijn leven medicatie op basis van cortisone innemen.
Zijn bloedplaatjes werden gestabiliseerd en voor het ogenblik is alles goed.
Aldo had minder geluk en is uiteindelijk toch gestorven en doodgebloed, amper 4 jaar oud.
De fokker leefde met ons mee.
Het jaar voor zijn dood begon hij symptomen te vertonen van zijn ziekte..
Zijn gewicht hielden we min of meer stabiel, hij verloor zijn haar.
Resultaat: kale vlekken die groter werden.
Men ziet van hier het plaatje: een poedel met kale plekken. Uiteindelijk lieten we hem kort scheren.
Maar ja dat verdoezelde wel wat, maar bleef wel zichtbaar.
De mensen begrepen wel dat hem iets mankeerde. Sommige vroegen ons wat hem scheelde.
Anderen durfden niets te vragen
Ondertussen verloren wij onze lieve schat.
Bij ons verdriet kwam de zorg van zijn nestbroertje Abil erbij. .

Zo een mooi, sierlijk ras. Wij zijn dol op onze poedels, maar hebben wel veel pech met de grootpoedels.. Witte honden zouden gevoeliger zijn voor deze bloedziekte, vertelde men ons. ..

Ondertussen doet onze Abil het goed, mss wat slomer dan normaal. Hij wordt negen jaar de 28 december... Hij is nog altijd een speelse lieverd. Als wij aandachtig en alert blijven, kunnen we hopelijk nog lang van zijn gezelschap genieten.

Wij hopen hem nog la ng bij ons te houden.