onzepoedels

Tuesday, May 30, 2006

aldo

Ons Aldoke is ons zorgenkind.
Hij was één jaar oud toen hij bij ons is gekomen.
via de fokker had men ons telefoonnr gekregen.
Men telefoneerde ons met de vraag of we het broertje van Abil wilden overnemen.
Zijn vorige eigenaar had hem zwaar verwaarloosd en de tussenpersoon kon hem niet houden.
De tranen sprongen in mijn ogen toen we hem voor het eerst zagen.
Graatmager, kaalgeschoren, alleen de staart en zijn kuifje op het hoofd had men kunnen redden.
Zo magertjes, hij leek eerder een windhond in plaats van een poedel.
Alles hebben we hem moeten leren.
In de auto moesten we hem dragen, maar eens derin was hij echt rustig.
Trappen kende hij niet. Wandelen???? Leiband ???
Hij was bang van nattigheid, regen, plassen enz...
Zijn eerste eigenaar liet hem buiten leven in een kot, hij had geleerd zichzelf te beschermen.
Hij vermeed alles wat vochtig of nat was. De vacht droogde niet makkelijk en dan had hij het koud.
Het duurde weken voor hij zich veilig en beschermd voelde en begreep niet bang te hoeven zijn.
Als hij nat werd door een onverwachtte regenbui, werd hij flink afgedroogd en het was nooit koud in huis en dan kon hij ook lekker warm op de zetel liggen;
Hij leerde ons vertrouwen, van ons te houden. Het heeft lang geduurd eer zijn staart kwispelde van blijdschap. Omringd door goede zorgen en liefde en genoeg volwaardig voedsel, kwam er toch gewicht aan, zijn vacht groeide weer aan.
Onze kale poedel werd weer een poedel met een dikke wollige vacht.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home